StarkLinnemann – Awake
CD-RECENSIE
StarkLinnemann – Awake
bezetting: Paul Stark piano en composities; Jonas Linnemann slagwerk en composities; Dick de Graaf tenorsaxofoon; Gerard Kleijn trompet; Vasilis Stafanopoulos contrabas
opgenomen: 23 en 24 november 2012 in Bijloke Studio Gent (B)
uitgebracht: 2014
label: Soundroots Records
aantal stukken: 8
tijdsduur: 56.37
website: www.starklinnemann.com
door: Rinus van der Heijden
Vreemd is dat, hoe een enkele keer de bedoelingen van musici aan de luisteraar – lees hier: de recensent – voorbijgaan. Toen ‘Awake’ in de brievenbus viel en nadien in de cd-speler werd gelegd, kwam het geheel over als een vaker gehoorde, modaal samengestelde verzameling composities. Maar toen daarna het bijbehorende persbericht en het cd-boekje werden gelezen, bleek dat er heel wat meer achter de muziek moest schuilen dan de eerste indruk naliet.
De kern van het StarkLinnemann Quintet wordt gevormd door pianist/componist Paul Stark en slagwerker/componist Jonas Linnemann. Zij omringden zich met tenorsaxofonist Dick de Graaf, trompettist Gerard Kleijn en contrabassist Vasilis Stefanopoulos. En zij hadden een boodschap: de acht composities, door henzelf geschreven, zijn bedoeld als – en hier citeren we de componisten – ‘doorgecomponeerde stukken, waarbij de improvisaties organisch voortvloeien uit de geschreven noten en andersom. Elke noot, geïnterpreteerd of geïmproviseerd, krijgt daardoor een noodzaak die leidt tot intense muziek’.
Zoals de muziek op ‘Awake’ overkomt als vaker gehoord, veel vaker zelfs, zo bevatten ook deze woorden van de componisten geen nieuws. Het is toch immers zo dat bij eigentijdse geïmproviseerde muziek ‘improvisaties organisch voortvloeien uit de geschreven noten en andersom’. Dit is op zijn minst de bedoeling van iedere musicus die zich met vrije improvisaties bezig houdt.
Verder betogen Stark en Linnemann dat zij een verbinding nastreven ‘tussen moderne ritmes en oude klanken, hippe harmonieën en authentieke grooves, vormprincipes uit het jaar 1800 (sonatevorm) en eigentijdse improvisaties’. Zij ankeren daarvoor op drie hoofdgroepen: jazz, klassieke- en wereldmuziek. Een mooi credo, maar je moet bijna muziekwetenschapper zijn, om dát allemaal te horen. Wie als ‘gewone’ muziekgeïnteresseerde ‘Awake’ beluistert, krijgt dat via zijn oren echt niet mee.
Dit alles wil niet zeggen dat ‘Awake’ geen goed album is. De bedoelingen van Stark en Linnemann zijn oprecht en dat is er vanaf te horen. De toevoeging van sterke persoonlijkheden als Dick de Graaf en Gerard Kleijn, geeft de muziek een meerwaarde. Het kwintet beweegt zich lenig tussen de aan elkaar grenzende gebieden van geschreven en geïmproviseerde muziek en roept sferen op die worden verbeeld in stukken als ‘Twilight’, ‘A Sad Moment’ en – uiteraard – ‘Awake’. Daar mag de luisteraar het mee doen.
StarkLinnemann - Twilight
StarkLinnemann - A Sad Moment