Benjamin Herman vernieuwt muziek van Charlie Parker
CONCERTRECENSIE. Chasin’ The Bird: John Marshall, Benjamin Herman, Gary Smulyan & Rein de Graaff Trio, TivoliVredenburg, CloudNine, 5 maart 2017
beeld: Ton van Leeuwen
door: Cyriel Pluimakers
Pianist Rein de Graaff haalt al decennialang diverse bekende jazzmusici naar Nederland. Bebop en de muziek van altsaxofonist Charlie Parker (1920-1955) vormen een grote draad door zijn carrière. Zelf is hij ook, solo en met zijn trio, een eminent vertolker van deze naoorlogse jazzstijl. Onder het motto ‘Chasin’ The Bird’ heeft hij zich omringd met drie sterke blazers: onze nationale trots Benjamin Herman en de Amerikaanse blazers John Marshall en Gary Smulyan. De laatste won als baritonsaxofonist de afgelopen jaren regelmatig de Critics Poll in Downbeat.
Het trio van pianist Rein de Graaff met blazers Gary Smulyan, John Marshall en Benjamin Herman.
Vernieuwer
Een hommage aan een van de grootse vernieuwers van de jazz, heeft als gevaar dat het tot klakkeloze imitatie kan leiden. Vele saxofonisten spelen wereldwijd Parker’s solo’s noot voor noot na, tijdens een concert of als studiemateriaal. Maar niets daarvan bij dit sextet.
Het optreden start in een straf tempo met ‘Marmaduke’ waarbij alle solisten aan bod komen. Vanaf het begin is het opvallend dat Herman een geheel eigen benadering ontwikkeld heeft ten opzichte van de bebop traditie. Hij refereert aan beroemde solo’s maar kneedt en boetseert dit enigszins ‘doodgespeelde’ materiaal. Zijn toon op altsaxofoon heeft een lekkere bite en hij knaagt aan de taaie composities dat het een lieve lust is. In Herman zijn handen klinkt bebop weer fris van de lever.
Trompettist Marshall en baritonsaxofonist Smulyan. Eric Ineke achter de drums.
Strijdperk
Meer traditioneel is de aanpak van trompettist Marshall en baritonsaxofonist Smulyan. De trompettist warmt eigenlijk telkens weer de bekende stilistische clichés op zonder er een schepje bovenop te doen. Smulyan komt sterker over dan zijn Amerikaanse collega, met bijzonder expressief spel waarin hij zijn baritonsaxofoon laat grommen en knallen. Hij beschikt over een prachtige techniek en refereert graag aan grootmeesters als Leo Parker (1925-1962) en Pepper Adams (1930-1986). Smulyan is een echt alfa-mannetje, dat het podium als een strijdperk ziet en maar al te graag wil winnen.
Een van de mooiste momenten van het concert vormt Herman zijn weergaloze solo - aan het einde van de eerste set - op ‘Parker’s Mood’, waarin de blues compleet uit- en vervolgens weer aangekleed wordt. Wanneer de altsaxofonist er tijdens de tweede set ook nog in slaagt om het in een krankzinnig tempo gespeelde ‘Ornithology’ van een nieuwe glans te voorzien, is het feest compleet. Een muzikale energie die een extra lading krijgt in een uitputtend duel tussen drummer Eric Ineke en Smulyan. Het concert sluit af met het feestelijke Latin-nummer ‘My Blue Suede Shoes’ en de klassieker ‘Now’s The Time’. Bebop never dies!