The Milk Factory
CD-RECENSIE
The Milk Factory
bezetting: Kobe Boon contrabas, Jan Daelman fluit, Benjamin Elegheert drums, Edmund Lauret elektrische gitaar, Viktor Perdieus tenorsaxofoon, Thijs Troch piano
opgenomen: Studio La Patrieuitgebracht: mei 2018
label: eigen beheer
aantal stukken: 5
tijdsduur: 21’ 35
website: facebook.com/themilkfactoryband
door: Georges Tonla Briquet
De Vlaamse golf van nieuwe inventieve groepen blijft maar aanzwelgen. Jongste in het rijtje is The Milk Factory.
Pianist Thijs Troch en fluitist Jan Daelman vormen al jaren een duo onder de naam Keenroh. Contrabassist Kobe Boon vinden we terug bij Steiger en RVB Quartet terwijl we tenorsaxofonist Viktor Perdieus kennen van Ifa y Xango, Bambi Pang Pang en Bamako Project. Slagwerker Benjamin Elegheert en gitarist Edmund Lauret (Nordmann) zijn weliswaar nog op zoek naar stevige verankering maar ook hun naam duikt regelmatig her en der op.
Het hoesbeeld van een desolaat bostafereel met vervallen caravan wordt vakkundig opgeroepen in de opener ‘Kater’ aan de hand van intieme kampvuurgitaren met wat fluit en tikkende drumsticks. Een vergelijking met het debuut van Cowboy Junkies dringt zich op. Naar het einde toe wordt de spanning opgedreven, maar een heuse horrorthriller als ‘The Blair Witch Project’ wordt het nooit. In ‘Dof’ slagen ze erin het troosteloos karakter uit te vergroten met borsteltjes en een sluipende americana-gitaar. Volgende vergelijking waar je met dergelijke werkwijze niet omheen kan, is deze met de platen van de jonge Belgische gitarist Ruben Machtelinckx die al even bevreemdende muziekjes uit zijn mouw schudt.Met de zwevende pianoriedels en het repetitieve snarengetokkel van ‘Vlek’ belanden we in het domein van David Poltrock en Nils Frahm. ‘See No More’ verhult tussen de plooien diverse verrassende auditieve kleinoden het ontdekken waard. Om de kleinste finesses te ontwaren geldt wel de regel dat volle aandacht vereist wordt. Het gebruik van een koptelefoon is daarom aan te raden. Tot slot is er dan ‘Zinnia’ waarin alle instrumenten zich schoorvoetend samenvoegen om alles naar een hartverwarmend slot te leiden.
Wederom duikt de naam van Koen Gisen (The Bony King of Nowhere, Flying Horseman, Dans Dans) op als opname-ingenieur en verantwoordelijke voor de mixing. Hij moet zowat de hardst werkende studio-eigenaar en producer zijn van het moment, ook de hipste.
Met slechts eenentwintig minuten op de chronometer is dit debuut een uiterst kort maar overtuigend statement.
Log in bij Spotify om dit album te beluisteren.
The Milk Factory - Kater