Artikel geprint vanaf Jazzenzo.nl

Rein de Graaff – Early Morning Blues

CD-RECENSIE 

Rein de Graaff – Early Morning Blues
bezetting: Rein de Graaff piano, Marius Beets contrabas, Eric
Ineke drums
opgenomen: 27 en 28 juni 2018, Zeist
uitgebracht: februari 2019
label: Timeless Records
aantal stukken: 13
tijdsduur: 52’32
website: timeless-records.com
door: Cyriel Pluimakers



Het afscheid van jazzpianist Rein de Graaff heeft de afgelopen maanden ruimschoots aandacht gekregen tijdens een tournee langs zijn favoriete Nederlandse podia. Veel jazzperiodieken schonken er aandacht aan en tijdens de bekende Vriendendag van het Nederlands Jazz Archief op 16 juni aanstaande zal hij de centrale gast zijn. Je zou bijna vergeten dat aan de vooravond van zijn tournee een bijzondere cd het levenslicht zag, waarop we de nationale hogepriester van de bebop in volle glorie kunnen horen. Als vanouds begeleid door contrabassist Marius Beets en drummer Eric Ineke. Een ijzersterk ritmetandem, dat solist De Graaff stuwt en aanvuurt.

Repertoire
De ironie wil dat een deel van het repertoire van deze productie bestaat uit standards die al uitgevoerd werden, voordat ook nog maar iemand van de term bebop had gehoord. Wat te denken van het honderd jaar oude ‘Avalon’, ‘If I Had You’ (1928), ‘Don’t Blame Me’ (1932), ‘Little Girl Blue’ (1935) en het overbekende ‘Lover Man’ (1941)?

Bekende nummers van later datum zijn ‘Godchild’ van George Wallington uit 1948, ‘Fly Me To The Moon’ uit 1954 en ‘Dear Old Stockholm’, dat in 1951 onsterfelijk werd in de versie van Stan Getz. Een compositie die de tenorsaxofonist sindsdien ontelbare malen heeft uitgevoerd. Opmerkelijk is dat De Graaff ook eigen stukken toevoegt als het bekend klinkende ‘These Are The Things’, de weldadige ‘Early Morning Blues’ en het puntige ‘Moonology’, een compositie die klassiek aanvoelt. De muziek van De Graaff is letterlijk doordrenkt van de muzikale taal van de bebop. Van de ‘Early Morning Blues’ staat, als voorlaatste track, ook nog een alternatieve versie op het album. Een iets tragere uitvoering die nog meer de geest van de blues ademt.

Bebop
Bijzonder passend is het dat de cd eindigt met het uit 1945 daterende ‘Wahoo’, een compositie van trompettist Benny Harris voortgekomen uit het overbekende ‘Perdido’. Een slot waarin we een samenvatting horen van de bebop-stijl, met al die typische accenten, melodische brokstukken, dwarse ritmes en terloops aangestipte noten. 

Zie ook:


© Jazzenzo 2010