DogOn is een echt powertrio met vette riffs en gierende gitaarsolo’s en stevige funky licks, dat ook gas kan terugnemen. Elke noot klinkt afgewogen en direct, waardoor het geluid strak en fris uit de speakers komt. De beat speelt een voorname rol, waarbij regelmatig van ritme wordt gewisseld. Dat levert zeer wendbare nummers op vol breaks of met tempi die naadloos in elkaar overvloeien, waarbij je moeilijk kunt blijven stilzitten. Dit is duidelijk muziek die in het clubcircuit is gegroeid: na de laatste klappen van elk nummer hoor je bijna het gejoel en applaus. 

Referenties zijn artiesten als Tribal Tech, Bunny Brunel en Wayne Krantz, maar DogOn heeft wel degelijk een eigen geluid. Centraal daarin staat natuurlijk het gevarieerde gitaarspel van Hunziker, die uit diverse muzikale vaatjes tapt en behalve ruig rockend ook jazzy of ruimtelijk klinkt. Heel opvallend is de zessnarige bas van Tavano die zowel flink de diepte in kan gaan als de meest fantastische melodische solo’s produceren. Tobias Hunziker zweept de muziek met messcherpe klappen verder op. Het vette en soepele samenspel smeedt al deze ingrediënten tot een smaakvol geheel.

Daarbij weet de band voortdurend te verrassen. Op het titelnummer hoor je na een funky start opeens een atmosferische gitaar. ‘Carbon Chauvinist’ komt na een scheurende gitaarsolo plotseling tot rust met lieflijke akkoorden. ‘Hidden Room’ zit vol effecten en opvallende accenten. Het uiterst dansbare ‘Priester’ is funk en jazz ineen met een moddervette bassolo. Het swingende ‘Pork Cheek’ kent momenten die zeer laid-back zijn. Op ‘Dashashwamedh Ghat’ klinkt de gitaar opeens oosters waarna de band met ‘When we feel’ bluesy afsluit. Muziek die in je huiskamer een ‘live’-gevoel creëert.  

Bedluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Shutter Cutter