De drie musici delen een interesse in klassieke muziek, folk en jazz. Tanaka was vanuit Japan via Zweden in Noorwegen terechtgekomen en bracht een klassieke achtergrond mee. Zij maakt tevens deel uit van Time Is A Blind Guide. Lea’s inspiratiebronnen zijn onder meer Jimmy Guiffre en Fredrik Ljungkvist. Verder zong zij als kind al folksongs. Hoewel ze meerdere blaasinstrumenten bespeelt, hanteert ze op dit album – naast percussie – alleen de klarinet. Strönen maakt, zoals we van hem gewend zijn, behalve van drums gebruik van diverse smaken aan percussie-instrumenten. 

Op het titelnummer na zijn de stukken volledig geïmproviseerd. De negen improvisaties hebben allemaal namen gekregen van waterwegen, rivieren en meren, als metafoor voor het vloeiende karakter van de muziek en als verwijzing naar het meer van Lugano waaraan de beroemde opnamestudio Auditorio Molo RSI ligt. Het titelnummer is gebaseerd op een traditionele Noorse folksong, gezongen door Lea, wier ijle stem we behalve op een korte reprise van dit nummer ook nog – woordloos – horen op afsluiter ‘Chantara’. ‘Bayou’ is het enige stuk met een duidelijke melodie. 

Het is een bijzondere ervaring om de muziek tot stand te horen komen. Er is sprake van een voortdurend aftasten van elkaars klank. Het accent ligt beurtelings op klarinet, piano en percussie. Op ‘Pasha’ treedt Strönen opvallend op de voorgrond met zeer gevarieerd, melodieus slagwerk. Piano en percussie kleuren mooi bij de donkere, warme toon van de klarinet. De muziek is vooral breekbaar en intiem, maar er zijn ook expressieve momenten.

‘Bayou’ is een bijzonder sfeervol album. Tegelijkertijd wreekt het volledig geïmproviseerde karakter zich. De muziek staat vaak bijna stil en is dan wel erg abstract. Goede muzikanten en een prachtige studio kunnen veel moois verrichten, maar uiteindelijk ontbeert ‘Bayou’ substantie. 

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Bayou (live).