CSS Drop Down Menu by PureCSSMenu.com



 



Bo v d Graaf op Doek valt voor ZomerJazzFietsTour: "de gekken zijn …: Kutterdekut weer een mooi festival minder, wat zeg ik ? Het leukste improjazzfestival van het land …
Paul K. op Nils Petter Molvaer - Certainty of Tides: Ik zag Nils recent in Lux in Nijmegen. Ik ben uit het concert weggelopen omdat ik geen afdoende oorbe…
Robert Vermeulen op Producer Fred Dubiez (86) al vroeg door jazzvirus b…: Wat goed dat Fred Dubiez hier geinterviewd wordt! Hij heeft op zijn eigen bescheiden manier veel geda…
Roelof Etten op Joan Reinders wint eerste Jerry van Rooyen Award: Ben erg blij met deze prijs van Ack en Jerry van Rooyen en voor de winnaar Joan Reinders. [ met een e…
Jack op James Carter virtuoos op lemen voeten: Uitstekend concert. Recensent slaat behoorlijk de plank mis met de laatste zin dat Carter zich niet e…
Ed van der Ploeg op Henry Spencer – The Defector: Leuk dat smaken wel eens kunnen verschillen. Ik vind het namelijk wel een erg goed album. Hou wel van…
John Weijers op Nieuwe jazz vindt onderdak in Utrechtse Muziekschoo…: Dankjewel Cyriel voor je rake review en support. Voor de volledigheid wil ik nog wel gezegd hebben da…
Jasper van't Hof op Nederland krijgt nieuwe radiozender voor jazz: Hoop doet leven.Succes
 

« Marcin Wasilewski Tri… | Home | Percy Jones, Alex Sko… »

Septet Frans Elsen - Norway


These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Facebook
  • Twitter
14 Oktober 2021

Als smakeloosheid bij fusion wordt bepaald door de lengte van soli, inclusief van de bas(gitaar) dan kan ook heel veel zogenaamde echte jazz in de vuilnisbak worden gepleurd. Met name John Coltrane was de kampioen uitdijer en hij liet ook Jimmy Garrison niet zelden uitgebreid solistisch aan het woord. Noem mij één fusionstuk met een bassolo langer dan die van Jimmy Garrisonin in mr. PC op the Paris concert uit 1962. En als met fusion letterlijk bedoeld wordt: de gedegenereerde vorm van jazzrock zoals die zich in de tweede helft van de jaren zeventig manifesteerde.....ja dat was smakeloosheid ten top....mede door het totaal ontbreken van lange opwindende soli.

Bert Dobben (E-mail ) - 17-10-’21 01:08

Bert Dobben , totaal akkoord met uw stelling !!!

Faelens Tony (E-mail ) - 21-10-’21 18:52

Het is jammer dat op deze cd maar een nummer staat van het Internationaal Jazz Festival Loosdrecht 1972. Op 8 augustus 1972 heb ik bijna het hele concert van 'Wim Overgaauw Septet' (zoals dat toen werd aangekondigd) van de radio opgenomen. Meer dan 52 minuten met de complete 'Rigebu Suite'. Hier gaan Wim Overgaauw, Eddie Engels en Piet Noordijk compleet uit hun dak. Aan deze opnamen beleef ik meer plezier dan de meeste nummers op de cd. De video is een goede aanvulling bij de recensie!

Aart Jan van Loon (E-mail ) - 09-11-’21 12:48

Jammer, dat Miles Davis destijd de verkeerde weg insloeg. Daardoor werd de wereld opgezadeld met figuren zoals o.a Herbie Hancock, Chick Corea, Keith Jarret, Marcus Miller, Bob Berg, John McLaughlin en Mike Stern. Stuk voor stuk afvalliggen die voor meer diversiteit (bah, het woord alleen al) in de muziekcultuur zorgden. Eigenlijk zou er een Jazz-Inquisitie moeten bestaan, die er voor waakt dat musici zuiver in de leer blijven spelen.

Addy Scheele (E-mail ) (URL) - 09-11-’21 17:41

Ik ben heel blij met de mooie Miles Davis Albums zoals In A Silent Way, Bitches Brew, Tribute Toe Jack Johnson en Big Fun. Ze bevatten een boel explorerende muziek die veel mogelijkheden biedt ter verruiming van het jazz vocabulaire.

Michaèl Brandt (E-mail ) - 18-02-’22 17:11

De verkeerde weg inslaan? Wat is dat nu voor onzin? Ik hoop maar dat Addy Scheele die jazzinquisitie ironisch bedoelde. Als jazzmusici "zuiver in de leer" moeten spelen, dan komt de jazzmuziek in een doodlopende weg uit. Jazz is dynamisch, kan niet stil blijven staan, moet nieuwe wegen blijven zoekn. Dat die nieuwe wegen niet altijd iedereen kunnen bekoren is onvermijdelijk, het hoort bij het experiment, en is dus acceptabel.

Fred Dekker (E-mail ) - 04-04-’22 14:50

Ironischer kan toch haast niet, Fred Dekker.
Jouw pleidooi verwoordt exact mijn mening.

Addy Scheele (E-mail ) (URL) - 04-04-’22 14:55






Om geautomatiseerde spam in reacties te voorkomen: