CD-RECENSIE

Olivier Chavet - Racines
bezetting: Olivier Chavet drums; Werner Lauscher contrabas; Sebastian Scobel piano; Heidi Bayer flugelhorn; Daniel Chavet gitaar
opgenomen: 9 en 10 oktober 2021, Fattoria Musica Studio, Osnabrück
uitgebracht: 22 april 2022
label: Mudac
aantal stukken: 9
tijdsduur: 45’54
website: olivierchavet.com
door: Georges Tonla Briquet


“Hoe sterk is de eenzame drummer” lijkt Olivier Chavet zich mijmerend af te vragen op de hoesfoto, solitair zittend achter zijn drumstel in een open natuurgebied. In drie kwartier en aan de hand van negen eigen composities reikt hij een antwoord aan.

Voor deze opname versterkt de in Aken geboren Belg zijn vast trio, bestaande uit pianist Sebastian Scobel en contrabassist Werner Lauscher, met twee gastmuzikanten: flügelhornist Heidi Bayer en gitarist Daniel Chavet. Een goede zet en een meerwaarde door hun raak geplaatste invoegingen.

Vederlichte drums en percussie gekoppeld aan poëtische pianonoten zetten zacht golvend het verhaal in onder de bijpassende titel ‘Pas à Pas’. De muzikale sfeerzetting beantwoordt volledig aan de ‘fotoshoot’ voor de hoes. En net als in deze biotoop waar het minste geritsel of een klein briesje andere details ontsluieren, hanteert dit kwartet eenzelfde speelwijze. Niet onbelangrijk detail om te vermelden en het album in de juiste context te plaatsen, Chavet studeerde landbouwkunde en de natuur is naast muziek zijn grote passie. 

Stap voor stap, conform de titel, laten ze een hele wereld ontluiken en openbloeien. Heidi Bayer en gitarist Daniel Chavet zorgen voor bijpassende accenten. Van contrabassist Werner Lauscher wisten we al lang dat hij zich opperbest voelt in een dergelijk filmisch decor door zijn jarenlange medewerking met pianist Michel Bisceglia. 

We horen muzikanten wiens bindingen tot ver in het verleden van de jazz reiken. Niet toevallig staat op de achterkant een boom afgebeeld met wortels die diep in de grond reiken. Vandaar een verrassende passage als ‘Giorno’, een duidelijke link met de betere fusion vooral mede dankzij een snedige solo van de gitarist. ‘Breeze’ sluit daarbij aan, zij het op een vertraagd tempo. Van hier naar de erfenis van Pink Floyd is maar een klein bruggetje blijkt uit afsluiter ‘Pur’.

Een heel apart en zuiver geluid ook voor dit album. Dat de opname plaatshad in de befaamde Fattoria Musica Studio met Chris Weeda verantwoordelijk voor opname en mixing, verklaart veel natuurlijk. Een melodieus lekker in het oor klinkend debuut waar omschrijvingen als ‘verstilling’ en ‘idyllisch’ bij passen maar waar we tevens onderliggende lagen boordevol kleine verrassingen ontdekken. 

Breeze.

Album teaser.