Barbara Wiernik – Ellipse
CD-RECENSIE
Barbara Wiernik – Ellipse
bezetting: Barbara Wiernik zang; Hélène Duret (bas)klarinet; Sigrid Vandenbogaerde cello; Bart Quartier marimba, vibrafoon
opgenomen: januari 2022, Studio Gam, Waimes (B)
uitgebracht: 22 september 2022
label: Spinach Pie Records
aantal stukken: 10
tijdsduur: 53’46
website: barbarawiernik.com - spinachpierecords.com
door: Georges Tonla Briquet
Net zoals een ellips geen echte cirkel is, vervormt zangeres Barbara Wiernik vocale jazz tot een afgeleide vorm.
Dat de stijlvolle Brusselse Barbara Wiernik de traditie hanteert om een eigen fantasiewereld te creëren, bewees ze al bij haar debuut ‘Eclipse’ met niemand minder dan Jozef Dumoulin. Nadien volgden onder meer ‘Soul Of Butterflies’ en ‘WRaP!’ met telkens andere aspecten die ze toevoegde aan haar vocabularium. Op haar recente cd trekt ze de lijn heel ver door. Luisteren naar ‘Ellipse’ is binnentreden in een ander universum, het best te omschrijven als ‘Barbara in Kate Bush-land op zoek naar parallellen met een verborgen jazzdimensie’.
Opvallend is de niet alledaagse bezetting van (bas)klarinet (Hélène Duret), cello (Sigrid Vandenbogaerde) en marimba-vibrafoon (Bart Quartier) waardoor regelmatig flarden kamermuziek doorsijpelen. Wiernik gebruikt op haar beurt de stem als extra instrument. Alain Pierre schreef de muziek en de arrangementen, behalve voor twee nummers waar de zangeres zich uit als componiste.
De cd is ingenieus opgebouwd als een doorlopend verhaal en begint met de veelzeggende titel ‘Like A Morning Song’. Een repetitief thema à la Philip Glass zet de hele machinerie rustig in gang. Meteen ook al een eerste voorbeeld van Wiernik haar scatting stijl. Dat ze indertijd les volgde bij David Linx heeft ze nooit verborgen. Een woord als ‘comfortzone’ duikt niet toevallig op in de tekst. Ze durft duidelijk risico’s te nemen en treedt meer dan regelmatig buiten haar vertrouwde actieterrein, zij het steeds berekend.
Ze durft alles in vraag te stellen zoals in ‘Land Of Poetry’ waar ze het heeft over iemand die zich zijn verleden niet meer herinnert maar “he is not afraid of the unknown”. Eenzelfde thema dat terugkomt in ‘Distant Destiny’ (“We wonder who we are”). Nog meer twijfels duiken op in ‘Tame The Beast’ (“I have to try to tame my own beast”).
Uiteindelijk is Wiernik wel iemand die haar eigenheid erkent en die voor een totaal aparte stijl koos, ze is geen kopie van de typische croonerzangeressen. Norma Winstone, met wie ze samenwerkte en die ook haar teksten de finale Engelstalige wendingen gaf, is zowat haar goeroe. Ze reikte bovendien de woorden aan voor ‘Distant Destiny’.
Een bijkomend persoonlijk accent horen we bij de intro van ‘What If’ waarin Indische zangpatronen de toon aangeven. Een verwijzing naar haar studies in het land van de Karnatische zang. Eindigen doet ze met ‘Bird of Sukhotai’, een mijmerende vakantieherinnering over een reis in Thailand. Zo is de ellips dan toch rond en kan een nieuwe dag beginnen door op de repeat-knop te drukken en ‘Like A Morning Song’ wederom in te zetten. De teksten zijn helaas niet bijgevoegd maar worden hopelijk, net als in het verleden, op de website geplaatst.
- Barbara Wiernik presenteert ‘Ellipse’ tijdens het Marni Jazz Festival: Voices Ladies, 22 september, Theater Marni, Brussel.
Like A Morning Song.