Hein Van de Geyn zit nooit stil
INTERVIEW
door: Cyriel Pluimakers
Hein Van de Geyn weer even terug in Nederland.
Foto © CP.
Hein Van de Geyn (Schijndel, 1956) zit nooit stil. Ooit genoot hij grote bekendheid als een van de beste contrabassisten van West-Europa en mede-eigenaar van Challenge Records. Hij reisde de hele wereld over of het nu met Toots Thielemans, Dee Dee Bridgewater, Philip Catherine of John Abercrombie was. Met zijn kenmerkende stevige toon en dito timing stond hij letterlijk en figuurlijk boven de muzikale materie. Zijn imposante gestalte deed de rest. Sinds 2010 woont hij met zijn vrouw Cyrille en dochter Lulu in Zuid-Afrika, waar hij jarenlang een Lodge had en nu nog steeds een bakkerij in zuurdesembrood runt. Een ondernemer pur sang is hij.
Moe
“Moe van het steeds onderweg zijn, en zien dat uiteindelijk zaken zich steeds herhaalden; moe van de grote tijdsinvestering om te moeten reizen en in hotels te zitten om uiteindelijk maar één uur per dag met het musiceren zelf bezig te zijn”, vertelt hij. “Ook knaagde vaak de eenzaamheid aan me.” Onlangs deed Van de Geyn zijn imposante Challenge catalogus met meer dan 125 titels over aan Wim Wigt van Timeless Records. “Wim en ik delen al meer dan veertig jaar een historie, vanaf mijn eerste LP, via Chet Baker, Freddie Hubbard en vele andere concerten. Ik was heel blij dat Wim direct mijn catalogus omarmde, en voelde dat het label bij hem en zijn vrouw Ria in goede handen was.” 
Enkele cd's die bij Baseline Jazz verschenen: Toots Thielemans European Quartet, Enrico Pieranunzi in Paris, Hein Van de Geyn's Baseline met John Abercrombie.
Als Baseline Jazz gaat het label nu in het vervolg door het leven. “Ik bewaar echt fantastische herinneringen aan de tijd dat ik er als A&R manager werkzaam was. Met Eric Vloeimans maakte ik maar liefst tien albums. Gitarist Paul Bollenback en saxofonist Rick Margitza heb ik echt een boost kunnen geven in hun carrière. Geweldig was ook de samenwerking met Enrico Pieranunzi, Philip Catherine en Bob Brookmeyer. Ook de samenwerking met Dick Kuijs van de Wereldomroep heeft veel mooie resultaten opgeleverd. De opname was dan meestal al geregeld en wij hoefden alleen de CD uit te geven. Verder vormen The Houdini’s een soort leidmotief binnen de catalogus, zeker in de vroegere jaren. We waren echt een veelzijdig label waar jazz en wereldmuziek hand in hand gingen. Ook was er plek voor de oudere jazz van bijvoorbeeld Clark Terry, Roy Eldridge en Warren Vaché.”
Scott LaFaro
“Ik weet nog dat we in het eerste jaar van Challenge Records voor Piet Snot op de MIDEM in Cannes stonden met maar zes titels en dat dus geen enkele internationale distributeur in ons geïnteresseerd was. Dat hebben we gelukkig snel weten te veranderen”, herinnert de voormalige platenbaas zich. “Bovendien had ik vrij spel met mijn eigen formatie Baseline, een trio waarin interplay centraal stond, en de contrabas een prominente rol vervulde. De spirit van het fameuze Bill Evans trio speelde zeker een rol in die groep. Elke noot van zijn fameuze Village Vanguard opnames staat in mijn geheugen gegrift. Contrabassist Scott LaFaro was mijn grote voorbeeld en de gitaar maakte de klank eigentijdser met ook een duidelijke omarming van de gitaarsounds uit andere genres; denk aan Jeff Beck, Jan Akkerman... Fantastisch was het ook om te werken met Joe LaBarbera, de laatste drummer uit Evans’ laatste fameuze trio.”
Harmen Fraanje Quartet, Bert van den Brink Live in Bimhuis, Jeroen van Vliet & Sikeda.
Kleur
“Als producer deed ik meestal een beroep op geluidstechnicus Chris Weeda, die altijd zorgde voor een geweldige sound en goed met de muzikanten kon omgaan. Als jong broekie ging hij al met me op reis en vaak deelden we dezelfde hotelkamer om de kosten te drukken. Weeda weet altijd iets bijzonders te creëren, zowel in de studio als in de concertzaal. Hij is een fantastische vakman die met zijn wijze van mixing en mastering de originele opname vaak echt weet te verbeteren. Geweldige herinneringen heb ik ook aan alle albums die ik gemaakt heb met de Italiaan Enrico Pieranunzi, een lyricus van wereldformaat die uit elke vleugel - groot of klein - de maximale klank weet te halen."
"Een belangrijk deel van het label Baseline Jazz bestaat uit de crème de la crème van de Nederlandse pianoscene met namen als Jasper van ’t Hof, Bert van den Brink, Jeroen van Vliet en Karel Boehlee. Toptalent Harmen Fraanje heb ik vanaf zijn eerste stappen goed op weg kunnen helpen. Hij is echt een geweldige communicator en schrijver. Het belangrijkste vind ik dat een musicus een sterk verhaal kan vertellen, de techniek staat daar in dienst van. Voor mij hoef je echt geen supervirtuoos te zijn: in de beperkingen toont zich vaak de meester. De uiteindelijke kleur van een musicus wordt vaak bepaald door de missende kleuren.”
Jasper van 't Hof, Baseline met Abercrombie en Joe LaBarbera, Hein Van de Geyn Woodwind Works.
Nieuwe titels
Op Baseline Jazz zullen ook nieuwe titels gaan verschijnen die bij het nieuwe Baseline-Jazz label passen. “Ik vind het geweldig dat Wim Wigt hiervoor de deur openhoudt”, merkt Van de Geyn op. “Wat mij altijd interesseert is of mensen hun eigen verhaal vertellen en hun kleur en persoonlijkheid laten zien.”
“Een aantal jaren maak ik een lesmethode voor bas, verkrijgbaar via baseline-publishing.com. De kern bestaat uit die methode, bestaand uit twee kloeke delen met bij elkaar een omvang van 950 pagina’s. Daaromheen heb ik een heel aantal PDF-books en video’s gecreëerd, en ben nog steeds naarstig aan het schrijven. En mocht je denken dat ik mijn contrabas niet meer aanraak? Inmiddels treed ik weer af en toe op in mijn Zuid-Afrikaanse woonplaats Scarborough. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan!”
