Izaline Calister toont met Almacita di Desolato nieuwe kant van zichzelf CONCERTRECENSIE. Izaline Calister: Almacita di Desolato, De Regentes Den Haag, 5 april '25 Hoge ogen
beeld: Peter Putters
door: Jeroen Jansen
De Curaçaose zangeres Izaline Calister zit inmiddels al meer dan 25 jaar in het vak. Nadat ze het eiland verliet om in Groningen te studeren werkte ze onder meer samen met Jasper van ’t Hof in Pili Pili maar ook met Michiel Borstlap en Peter Beets trof ze later pianisten die haar vocale talent oppikten. Haar grote doorbraak volgde in 2000 toen ze met haar eerste album ‘Soño di un muhé’ liet horen hoe Curaçaose muziek en jazz met elkaar vervlochten zijn.
Izaline Calister geeft de voorstelling Almacita di Desolato vorm met danseres Junadry Leocaria, alleskunner Russel Soleana en pianist Thijs Borsten.
Samen met pianist Randal Corsen en bassist Eric Calmes vormde Calister jarenlang een succesvolle groep die niet alleen hier in Nederland maar ook internationaal hoge ogen gooide. Er volgden nog vele albums en in 2009 ontving ze een Edison. Naast Papiamentu, de taal van Curaçao, zingt ze veel en succesvol in andere talen, waarbij ook het Nederlands sinds een paar jaar tot haar portefeuille behoort. De band met Curaçao en de wens om daar verhalen over te vertellen blijft echter de rode draad.
In De Regentes, een knus theater in Den Haag, kreeg het publiek te horen waar Izaline Calister anno 2025 staat. De voorstelling ‘Almacita di Desolato’ is geïnspireerd op de gelijknamige film uit 1986 van de Curaçaose kunstenaar en regisseur Felix de Rooij. Calister bedacht het samen met Thijs Borsten, de Amersfoortse pianist, componist en theatermaker waarmee ze al tien jaar een vruchtbare samenwerking heeft.
Nieuw is dat Calister niet alleen de rol van zangeres op zich neemt, maar dat ze ook veel acteert. Rechts Russel Soleana (foto © JJ.)
Goed en kwaad
Het verhaal over de strijd tussen goed en kwaad gevat in een Caribisch sprookje wordt verder aangevuld met de Curaçaose danseres Junadry Leocaria en een icoon uit de Curaçaose muziekwereld, Russel Soleana. Soleana is een eminent vertolker van Muzik di Zumbi (Muziek van de Geesten), één van de oudste muzieksoorten van het eiland. Nieuw is dat Calister niet alleen de rol van zangeres op zich neemt, maar dat ze ook veel acteert. Dat doet ze met dezelfde charme en overtuigingskracht als hoe ze zich manifesteert als musicus, waardoor het nooit een gimmick wordt.
Dat geldt ook voor de bijdrages van Russel Soleana op traditionele instrumenten als de Benta en de expressieve dans van Junadry Leocaria. Calister en Borsten vormen het tandem waar de show op drijft met hun sterke persoonlijkheden geworteld in jazz, klassieke muziek, latin en Curaçaose muziek. Soleana krijgt echter alle ruimte om ook zijn eigen werk te laten horen. De 74-jarige alleskunner toont zich aan het begin van de show wat aarzelend, duidelijk niet gewend aan de Nederlandse theatercultuur, maar komt naarmate de tijd vordert steeds meer los zoals in ‘Tira Piedra Skonde Man’.
Ontwapenend
Leocaria is vanaf het begin ontwapenend en krachtig, onder meer in de stukken ‘Wind’ en ‘Onweer’ van Thijs Borsten. Calister geniet er zichtbaar van en pakt de aandacht met een prachtige uitvoering van ‘Mazurka Erotika’ en het aangrijpende ‘Niemand die mij hoort’. Op die momenten is te horen dat ongeacht de taal waar ze in zingt, jazz en blues nooit ver weg zijn. Met Thijs Borsten heeft ze daar de perfecte partner in gevonden. Almacita di Desolato is verrassend muziektheater en een interessant doorkijkje in wat de Curaçaose cultuur te bieden heeft: zowel in het verleden, nu als in de toekomst.
Almacita di Desolato is nog te zien in De Lieve Vrouw Amersfoort (6 april), TivoliVredenburg Utrecht (11 april), Op Maarhuizen Winsum (12 april), Paradox Tilburg (13 april), Podium Mozaïek Amsterdam (17 april) en Mimik Deventer (25 april).
Trailer van Almacita di Desolato.
© Jazzenzo 2010