Juraj Stanik Trio – Dream Sequence CD-RECENSIE Invloedrijk
Juraj Stanik Trio – Dream Sequence
bezetting: Juraj Stanik, piano; Frans van der Hoeven, contrabas; Joost van Schaik, drums
opgenomen: 12 en 13 december 2024, MCO Hilversum
uitgebracht: 2 mei 2025
label: Challenge Records
aantal stukken: 10
tijdsduur: 51’33
website: jurajstanik.com - challengerecords.com
door: Jeroen Jansen
‘Musician’s Musician’: die gevleugelde uitdrukking kom je overal tegen wanneer het om de Haagse pianist Juraj Stanik gaat. Wie een definitie opzoekt van die kreet vindt terug dat Stanik tot het gilde van de invloedrijke pianisten gerekend mag worden. Tegelijkertijd betekent het ook dat hij waardering geniet van een selecte groep mensen, vaak collega-musici, maar dat het grote publiek nog niet tot de liefhebbers behoort. Het is lastig om te bepalen welk deel van het recensenten-cliché ‘Musician’s Musician’ op Juraj Stanik van toepassing is, maar dat zijn nieuwe album ‘Dream Sequence’ écht niet alleen te genieten is voor de specialisten, dat is overduidelijk.
Invloedrijk is Juraj Stanik onder meer als docent aan het Haags Conservatorium. Daarnaast drukte hij op jonge leeftijd al zijn stempel op de Nederlandse jazzscene met de formatie van Five Up High, hij was finalist op het Wessel Ilcken Concours en winnaar van de Pall Mall Export Award. Hij werkte onder meer samen met tenorsaxofonisten Ben van den Dungen en Toon Roos en bracht de afgelopen jaren mondjesmaat eigen albums uit, vaak in trio en vaak ook met bassist Frans van der Hoeven naast zich.
Irvin Rochlin
‘Dream Sequence’ ontleent zijn naam aan wijlen Irvin Rochlin, die hem die titel aandroeg. Het is een toepasselijke naam, want Stanik geeft aan dat stukken op dit album al heel lang, als een droom, in zijn hoofd ronddwaalden. De muziek is lichtvoetig, speels en eigenzinnig, bijna achteloos swingend. In tegenstelling tot zijn vorige album ‘The Deep’ is het overgrote deel van de composities van eigen hand en dat maakt het album echt een exposé van Stanik’s capaciteiten.
Kristalhelder
‘Luut’ is een loom gespeelde ballad waarin Stanik laat horen hoe kristalhelder hij fraseert, de solo van bassist Frans van der Hoeven past daar naadloos bij. In ‘Red Balloon’, een lichtvoetige shuffle, neemt het trio uitgebreid de tijd en is de briljante solo van Stanik bijna nonchalant van aard. ‘Fast Lane’ is één van de weinige uptempo stukken maar met drummer Joost van Schaik als buitenboordmotor klinkt ook die vreemde eend in de bijt ineens heel natuurlijk. De standards ‘Yesterdays’ en ‘Come Rain or Come Shine’ worden op een zelfde speelse en eigenzinnige manier benaderd. ‘Marie Antoinette’ van Wayne Shorter is een verrassende keuze en de ongebruikelijke fade out aan het einde van ‘Waltonia’ draagt bij aan het licht dwarse karakter van dit album.
‘Dream Sequence’ is een uitstekend en zeer toegankelijk album dat zich niet voor één gat laat vangen.
Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.
© Jazzenzo 2010