Uiteraard begint alles bij Sachal (1978) zélf: een intrigerende musicus. Dat vangt al aan bij zijn levensverhaal: er zullen niet veel bankiers op Wall Street zijn die succesvol de overstap maken naar het muzikantenbestaan. Hij deed het, en met zijn debuutplaat in 2007, ‘Eyes Wide Open’ scoorde Sachal al meteen hoge ogen. Dat doet hij met een zangstijl die atypisch is in de jazzwereld: zonder vibrato of ander vocaal vuurwerk maar wel glashelder, gelardeerd met mooie teksten en gedrenkt in een vederlicht swinggevoel. Het doet weinig spectaculair aan maar door zijn fijnzinnigheid, een volstrekt eigen geluid en een intelligente keuze van musici boeit hij toch ontzettend. 

De afgelopen albums waren duetten met pianist Romain Collin. ‘Best Life Now’ slaat een andere weg in, deels. Een stevige band speelt nu een samensmelting van jazz, soul en r&b en de arrangementen zijn weldadig. Wat blijft is de prachtige gortdroge swing van Sachal, die onder meer te horen is in het liefelijke ‘Don’t Give Up On Me’ en in het titelstuk. Op ‘Call Me’ klinkt het meest overtuigend de symbiose van Sachal’s stemgeluid en de diepe ‘grooves’ van Nate Smith. Een groot pluspunt is dat in al het drumgeweld de teksten van Sachal tóch goed te volgen zijn: die zijn zowat even intelligent en kwetsbaar als zijn vocale kunsten. 

En nét op het moment dat je denkt dat je het kunstje van deze plaat wel doorhebt, verrast de Amerikaan met een uitvoering van de standard ‘What’s New’. Traag en slepend uitgevoerd laat de vocalist horen ook een meester te zijn in het herinterpreteren van platgetreden paden, met een bijna impliciet swinggevoel.

Met ‘Beste Life Now’ bewijst Sachal wederom dat hij één van de meest vooruitstrevende jazzvocalisten van deze tijd is, voor jong en oud.

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Best Life Now.