StarkLinnemann – Transcending Chopin Volume II & III
CD-RECENSIE
StarkLinnemann – Transcending Chopin Volume II & III
bezetting: Paul Stark piano, Vasilis Stefanopoulos contrabas,
Jonas Linnemann percussie, Iman Spaargaren tenorsaxofoon
opgenomen: 27 & 28 Juni 2016, Bauer Studios, Ludwigsburg (D)
uitgebracht: 18 november 2016
label: StarkLinnemann
aantal stukken: Volume II: vier, Volume III: vier
tijdsduur: Volume II: 49.58, Volume III: 45.07
website: www.starklinnemann.com
door: Jochem le Cointre
Het Nederlandse duo Stark/Linnemann bestaande uit pianist Paul Stark en drummer Jonas Linnemann, lanceren met 'Transcending Chopin' een dubbelalbum met werken van Chopin. In eigen arrangementen worden twee beroemde Sonates van de tijdloze Poolse componist gespeeld: De derde Piano Sonate uitgevoerd in triovorm op Volume II, en de Cello Sonate uitgevoerd in kwartetvorm op Volume III. Het zijn werken uit Chopins laatste jaren.
Volume II betstaat uit de vier delen van de Piano Sonate Opus 58 en begint met de herkenbare Chopin-melodie. Stark heeft in zijn bewerking veel grooves en ritmes gebaseerd op de akkoorden van het stuk, in samenwerking met drummer Linnemann. Contrabassist Stefanopoulos brengt met een overtuigend geluid het trio bijeen in het eerste deel dat zo'n 21 minuten beslaat. Van pop-grooves, tot moderne jazzritmes, tot letterlijke klassieke quotes uit de Sonate: de bewerking heeft veel in zich. De Sonate zelf blijft in melodie moeilijk overeind. Het StarkLinnemann Trio blijft vaak in herhalende secties steken waardoor de grote lijn ontbreekt. Mede omdat in de bewerking veel van de melodieën zijn weggelaten. Op meerdere momenten, echter, werken de 'vamps' erg verfrissend, zoals tijdens het middendeel waar de piano soleert over een Latin-achtige groove.
Een van de mooiste momenten is het drumintro uit het tweede deel; Afrikaanse ritmen verwijzend naar Chopin. Een interessante combinatie omdat Chopins populaire muziek terug te horen is in veel wereldmuziek. Denk aan Brazilië, Cuba, maar ook in de jazzwereld van New Orleans en ragtime. Zodra de piano en bas invallen, sluit de bewerking van Chopin naadloos aan bij deze ritmiek. Verrassend maar weinig dynamisch, toont het trio de durf het materiaal om te gooien en nieuwe mogelijkheden te ontdekken. De bassolo in het derde deel van de Sonate is nog zo'n mooi moment: Stefanopoulos zingt lyrisch over de begeleiding, zoals ook in het eerste deel tijdens een gestreken solo. In het afsluitende vierde deel keren de Afrikaanse ritmes terug. Linnemann weet speels gebruik te maken van percussie en drums en gaat in zijn drumsolo los. De energie is er, maar de cohesie van het Chopin-stuk ontbreekt.
Voor Volume III voegt tenorsaxofonist Iman Spaargaren zich bij het gezelschap. De rol van cello wordt soms door de bassist met strijkstok, soms door de saxofoon vertolkt. Ook voor deze Sonate geldt dat de bewerking de vorm van het origineel niet intact laat. Toch is de saxofoon een goed instrument om de cello te evenaren. Gedurende de solo's uit het eerste deel ontstaat er interactie binnen het kwartet, maar vanaf het tweede deel worden de ritmen en herhalingen eentonig omdat het kwartet wat betreft de ritmische vrijheid veel aan de noten van het arrangement vastzit. Daardoor klinkt de muziek ingestudeerd en minder spontaan dan van een jazzkwartet verwacht mag worden.
De musici moet nagegeven worden dat ze een uitdagend project hebben gekozen. Vooral de combinatie Chopin en Afrikaanse ritmes komt goed uit de verf. Concluderend maken die grooves het dubbelalbum tot een spannend geheel, maar als project ontbreekt het deze groep aan de wisselende emoties en passie die deze stukken van Chopin zo tijdloos hebben gemaakt.
Albumpresentatie: 8 januari De Drom in Enkhuizen, 21 januari Tpodium Uithoorn.
StarkLinnemann – Transcending Chopin Volume II & III