Michiel Braam – Gloomy Sunday

» Maxime Bender – Infinity Of Sound

» Festival Wonderfeel ook op nieuwe stek sterk in het onverwachte

» Ruud Voesten’s Ambrosia bereikt nieuw hoogtepunt met Purgatorio

» MoonJune Records houdt erfenis Soft Machine in ere

» Peter Somuah's Unstable Grounds vooral in potentie en ambitie interessant

Michael Funke op VAN DE STRAAT: ....en zo is het.....! Mooi verwoord Michael!!
Hans Verdult op VAN DE STRAAT: Indrukwekkend waargebeurd verhaal??
Mimi op VAN DE STRAAT: Zo mooi geschreven! Heel beeldend ook.
Joop op SONG FOR MY FATHER: Ontroerend mooie verhalen Michael, en mooi te zien dat je nog steeds de Martin Committee hebt ???? G…
Mimi op SONG FOR MY FATHER: Sterk en beeldend geschreven! Ik wacht op je boek!
Henk Elzinga op Eric van der Westen – Songs From The Vault: Eric van der Westen Song from the Vault. Lift en Hotel Lobby Muziek. Slaap & Gaap.
Hans Eekhoff op SONG FOR MY FATHER: Leuk dat Michel zich die eerste lessen bij mij heeft herinnerd. Hij had overigens best mijn naam moge…
Jack Zaal op SONG FOR MY FATHER: Mooi om dit te lezen

« Marutyri – Inner Move… | Home | Michael Moore blijft … »

Michiel Braam – Gloomy Sunday

CD-RECENSIE

Michiel Braam – Gloomy Sunday
bezetting: Michiel Braam piano
opgenomen: 9 december 2015, Opus Jazz Club, Boedapest
uitgebracht: mei 2016
label: BMC
aantal stukken: 10
tijdsduur: 43’02
website: www.michielbraam.com - www.bmcrecords.hu
door: Cyriel Pluimakers

Jarenlang stond Michiel Braam bekend als de grote muzikale vernieuwer uit Nijmegen. Met zijn Bik Bent Braam maakte hij nationaal en internationaal furore en zijn albums konden wereldwijd rekenen op lovende recensies. Omdat een groot en kostbaar orkest in deze tijden van crisis niet meer te handhaven is, besloot hij een aantal jaren geleden zich te wijden aan kleinere bezettingen. Zo werkt hij momenteel met de Flex Bent Braam, een aantal trio’s en duo’s en natuurlijk solo, zoals op zijn net verschenen cd ‘Gloomy Sunday’.

Een recital van Michiel Braam is als een muzikale reis, waarbij diverse stijlen en invallen de revue passeren. Zo verzeilen we na het onderzoekende beginnummer ‘Opus Expresso’ in de vette blues ‘Q11’. Ook luisteren we naar boeiende bewerkingen van de door Billie Holiday klassiek geworden standards ‘The Man I Love’ en ‘Gloomy Sunday’. Het laatste nummer vormt een diep ontroerend in memoriam voor zijn in 2013 overleden student Robin Cornelissen. Een uitvoering die je recht in het hart raakt.

Speels klinkt Braam in de boogiewoogie ‘Pit Stop Ball Ad’, het van stevige baslijnen voorziene ‘Opus Walk’ en het onderzoekende ‘Opus Search’. De sentimentele ballad ‘Memories of You’ wordt vakkundig uitgekleed en in stukjes geknipt. Het slotnummer ‘Cuba, North Rine Westphalia’ gaat na een heftig atonaal begin moeiteloos over in een Antilliaanse wals.

Braam zijn muzikale fantasie is grenzeloos en niets is boeiender dan om een uitvinder te horen stoeien achter de piano. Als luisteraar mag je in de keuken meekijken terwijl de meester-kok het gerecht bereidt, met verrassende nieuwe geuren en smaken. Braam zijn soloproductie laat vele gezichten van de Nijmeegse topmusicus zien. Opnieuw bewijst hij een van de meest originele geesten van de actuele Nederlandse geïmproviseerde muziek te zijn. Iemand van wie we eigenlijk veel meer zouden willen horen.

Michiel Braam - Gloomy Sunday

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.

18 Juni 2016

Print dit artikel