CD-RECENSIE

Thomas Grimmonprez Trio - Indigo 
bezetting: Thomas Grimmonprez drums; Victor Foulon contrabas; Wajdi Riahi piano
opgenomen: 14 maart 2023 en 1 & 2 februari 2024, Studio Think and Talk, Brussel
uitgebracht: 13 september 2024
label: Step By Records
aantal stukken: 11
tijdsduur: 65’36
website: stepbyrecords.com
door: Jeroen Jansen


Indigo is het derde album van de Franse drummer Thomas Grimmonprez. Opgegroeid en muzikaal gevormd in Lille werd Brussel uiteindelijk zijn thuisbasis. Grimmonprez is ook docent aan het conservatorium, wat hij combineert met een baan aan het conservatorium in het Franse Douai. Hij is bekend van zijn werk met grootheden als Kenny Wheeler en Michel Legrand, en hij nam vijftien albums als begeleider op met mensen als pianisten Martial Solal en Franck Avitable, maar ook met contrabassist Stéphane Kerecki. In 2009 nam hij zijn eerste eigen album op, ‘Blue’, gevolgd door ‘Big Wheel’ in 2016. Nu is er dus ‘Indigo, in trio-vorm, met Wajdi Riahi op piano en Victor Foulon op contrabas.

Verstilling
Het album is geïnspireerd door de kleur indigo, een diepe, mysterieuze tint tussen blauw en violet, die Grimmonprez associeert met gevoeligheid en creativiteit. Deze thematiek vertaalt zich in een reeks sfeervolle composities die uitnodigen tot introspectie en verstilling. De muziek is elegant, melodieus en toegankelijk.

Nuance
Vanaf de eerste noten van het openingsnummer wordt duidelijk dat Indigo draait om nuance. De warme, ronde klank van Foulons contrabas krijgt veel ruimte, terwijl Grimmonprez zelf met zachte brushes en subtiele accenten de contouren van de muziek tekent. In het swingende ‘I Love You’ laat hij horen hoe ritmische verfijning en expressie hand in hand kunnen gaan, zonder de melodie te overheersen.

Pianist Riahi speelt helder en vloeiend, die goed past bij de contemplatieve sfeer van het album. De interactie tussen de drie muzikanten is hecht en organisch; het is duidelijk dat ze elkaar muzikaal blindelings aanvoelen.

Gevoelig
Het is te prijzen dat Grimmonprez met dit album een duidelijk doel had: gevoelige composities maken voor gevoelige mensen. Daar heeft hij overduidelijk ook de juiste musici bij gekozen. Maar het slaat uiteindelijk toch een beetje dood. Vooral omdat de Franse drummer kennelijk gevoel associeert met veiligheid: het blijft 65 minuten lang echt heel erg goed binnen de lijntjes kleuren, waardoor je na verloop van tijd toch wel erg verlangt naar een stevige uithaal. En die komt niet. 

Alle verfijning en subtiliteit laat zich daarom het beste beluisteren op de late avond. Het is een ode aan subtiliteit, voor liefhebbers van lyrische bedachtzame jazz.

Beluisteren via Spotify.