Dave Douglas Quintet in topvorm
CONCERTRECENSIE. Dave Douglas Quintet, Paradox Tilburg, 20 januari 2023
beeld: Dirk Neven
door: Cyriel Pluimakers
De uit New York afkomstige trompettist Dave Douglas (1963) beweegt zich al sinds de jaren negentig in de frontlinie van de actuele jazz. Hij gaat alle mogelijke samenwerkingen aan, beweegt zich ook in andere genres en staat erom bekend dat hij altijd een topprestatie levert. Hij laat zijn publiek nooit in de steek, ook al heeft hij maar een paar uur zijn bed gezien. Daarnaast is hij ook nog een handige zakenman die voor zijn fans exclusieve releases verzorgt op zijn Greenleaf Music. Als liefhebber kun je je op dit label abonneren en hoe meer je betaalt, des te meer fraais valt er dan met regelmaat op je deurmat.
Dave Douglas met contrabassist Nick Dunston en drummer Rudy Royston.
Sneeuw
Met zijn nieuwste dubbele uitgave ‘Songs of Ascent’ haalt hij ook deze truc uit. ‘Book 1’ is via normale verkoop in handen te krijgen, maar ‘Book 2’ wordt alleen gegund aan abonnementhouders. Je vraagt je af of in deze tijd met al zijn digitale platforms zo’n verdienmodel lang houdbaar is. In ieder geval staat zijn tournee, waarbij hij ook Paradox aandoet, in het teken van deze uitgaves. De musici en het publiek hebben de sneeuw getrotseerd voor dit concert en sommige bezoekers zijn zelfs uit België gekomen. Douglas blijkt met zijn kwintet in de Benelux alleen in Amsterdam en Tilburg op te treden. Vakkundig heet hij iedereen welkom en bij de start van het eerste nummer verwijst hij nog even naar de barre weersomstandigheden. 
Pianiste Marta Warelis, tenorsaxofonist Jon Irabagon en Douglas.
Pittig
Het kwintet gaat meteen energiek van start met een pittig spelende Douglas en een geïnspireerde Jon Irabagon, die hem op tenorsaxofoon voortdurend van repliek dient. Bijzonder is ook de ritmesectie, met een percussief spelende Marta Warelis aan de vleugel, de solide contrabas van Nick Dunston en de alerte Rudy Royston achter de drums. De band klinkt als de bekende klok en hun muziek lijkt eerder een voorzetting van de hardbop-traditie van de Jazz Messengers, dan een ingewikkeld experimenteel verhaal. Het kwintet communiceert echt met de bezoekers en straalt puur enthousiasme uit. Knap ook is dat tenorsaxofonist Irabagon erin slaagt om twee sets lang geen enkel cliché te laten horen: geen verwijzingen naar blues of bop maar een volstrekt origineel spel met een zelf ontwikkeld idioom.
Orkestraal
Opvallend ook is de bijzondere begeleiding door pianiste Warelis die met vet akkoordenwerk de muziek de juiste puls geeft. Haar stijl van spelen is bijna orkestraal en de goedkeurende blikken van leider Douglas spreken boekdelen. De overtuigingskracht waarmee het kwintet zich presenteert is meer dan indrukwekkend. Het repertoire van ‘Songs of Ascent’ krijgt een grondige oppoetsbeurt en de reactie van het publiek is buitengewoon. Een toegift kan niet uitblijven en met een aangenaam slaapliedje op gedempte trompet wenst Douglas zijn fans tot slot een goede nacht toe.
