CD-RECENSIE 

Brad Mehldau – Your Mother Should Know
plays The Beatles
bezetting: Brad Mehldau piano
opgenomen: 20 september 2020, Philharmonie de Paris
uitgebracht: 10 februari 2023
label: Nonesuch
aantal stukken: 11
tijdsduur: 46’26
website: bradmehldaumusic.com - nonesuch.com
door: Erno Elsinga



Het is voor weinig musici weggelegd de finesses van de doorgaans door John Lennon en Paul McCartney gecomponeerde werken voor The Beatles (1960 – 1970) authentiek weer te geven. De rijke melodieën en vernuftige arrangementen behoren tot op de tel nauwkeurig tot het collectief geheugen waar ook jongere generaties vroeg of laat kennis van nemen.

Fab Four
Pianist Brad Mehldau (1970) tilde vaker popmuziek naar een hoger niveau en ook van The Beatles nam hij eerder al een handvol composities op. Nu verschijnt van de Amerikaan een volledig album gewijd aan de Fab Four - de invloedrijkste band uit de geschiedenis van de popmuziek - live opgenomen in het Parijse Philharmonie.

Doorgronden
Het concert opent fenomenaal met vier aaneengesloten uitvoeringen: het licht psychedelische ‘I Am The Walrus’, het vrolijke ‘Your Mother Should Know’, de rock ‘n roller ‘I Saw Her Standing There’ en het melancholische ‘For No One’. Telkens weet Mehldau elke vezel van de composities haarfijn te doorgronden. Of het nu de verwarrende orkestrale arrangementen van ‘I Am The Walrus’ betreft of de gestapelde samenzang uit het titelnummer: de pianist mist geen detail in bas, melodie en begeleiding en houdt tijdens zijn improvisaties de herkenbaarheid overeind.

Overpeinzingen
In de daarop volgende stukken ‘Baby’s In Black’, ‘She Said, She Said’, ‘Here, There And Everywhere’ en het door George Harrison gecomponeerde ‘If I Needed Someone’ laat Mehldau het tempo los en hanteert hij de melodielijn als uitgangspunt voor overpeinzingen en  improvisaties. Zo wordt het van oorsprong stuwende ‘Baby’s In Black’ in een lager tempo volledig uitgekleed en tot in den treure in een pianistisch jasje gegoten.

Ook ‘Maxwell’s Silver Hammer’ kent een dergelijke behandeling waarbij de gebroken ritmen als ragtime de klankkast verlaten. ‘Golden Slumbers’, eveneens afkomstig van het in 1969 verschenen album ‘Abbey Road’ en oorspronkelijk onderdeel van een medley, wordt door Mehldau tot grote hoogten gestuwd en in al zijn orkestrale omvang tot zelfstandig nummer verklaard. 

Afknapper
Een regelrechte afknapper is de afsluiter: David Bowie’s ‘Life On Mars?’. Naar eigen zeggen om een brug te slaan naar de popcomponisten die na The Beatles van belang werden. Maar Bowie was allerminst een groot componist en vond bij het afschudden van zijn kunstmatig imago zijn muzikale identiteit pas na zijn samenwerking met Iggy Pop en de band Tin Machine.

Oneindigheid
‘Brad Mehldau Plays The Beatles’ is een ratjetoe aan repertoirekeuze met populaire muziek uit de beginjaren van de Engelse band naar werk met een vernieuwende signatuur - vanaf ‘Rubber Soul’ uit 1965. Liedjes voor de oneindigheid door Mehldau weergaloos naar de piano vertaald. 

I Am The Walrus
Philharmonie de Paris, 20 september 2020

Brad Mehldau praat en speelt Your Mother Should Know.