CD-RECENSIE 

Dave Brubeck Quartet – Debut in The Netherlands 1958 
bezetting: Paul Desmond altsaxofoon, Dave Brubeck piano, Eugene Wright contrabas, Joe Morello drums
opgenomen: VARA, 26 februari 1958, Concertgebouw Amsterdam 
uitgebracht: december 2022
label: The Lost Recordings
aantal stukken: 9
tijdsduur: 78’06
website: www.thelostrecordings.store
door: Cyriel Pluimakers



In de prachtig uitgegeven ‘Lost Recordings’ serie van het Franse Devialet label verschijnt nu een historische uitgave van het Dave Brubeck Quartet uit februari 1958, hun Nederlandse debuut. Een jaar later zou ‘Time Out’ uitkomen, een van de bestverkochte jazzalbums aller tijden met onder meer de megahit ‘Take Five’. Ironisch is dat deze bijzondere plaat wereldwijd neergesabeld werd door de jazzkritiek, terwijl Brubeck (1920-2012) met deze uitgave wereldroem oogstte bij het grote publiek.

Belangrijk
Inmiddels is het stof rond de persoon Brubeck neergedaald en werd hij zelfs in 2010 door Wynton Marsalis uitgenodigd om mee te komen spelen, dit ter gelegenheid van de negentigste verjaardag van de pianist. Met zijn ritmische experimenten gaf hij de naoorlogse jazz een nieuw en eigen gezicht. Inmiddels mag Brubeck, die al een decennium lang het aardse verlaten heeft, bijgezet worden in het pantheon van de jazzgroten. Een enkeling stribbelt nog tegen, maar de meeste jazzliefhebbers zien in dat zijn rol essentieel is geweest. Brubeck was een ambassadeur zonder weerga en velen zijn door hem aan de jazz geraakt.

Introductie
De opnames uit het Concertgebouw vormen de introductie voor het Nederlandse publiek van het nieuwe Dave Brubeck Quartet, met de weergaloze altsaxofonist Paul Desmond, de solide contrabassist Eugene Wright en drumvirtuoos Joe Morello. Het concert start met ‘Two Part Contention’, een etude-achtig stuk waarin altsaxofonist en pianist tweestemmig improviseren, net zoals ooit gebruikelijk was in de barokmuziek. Hartverscheurend mooi is vervolgens het spel van Desmond in ‘Someday My Prince Will Come’ en in ‘These Foolish Things’ raakt hij de luisteraar diep met zijn vindingrijke spel, waarin alle clichés van de bebop en hardbop achterwege blijven. Zijn tedere toon zingt na elke noot bijna nog een seconde lang na voor je gevoel.

Homogeen
In ’One Moment Worth Years’ horen we hoe uitzonderlijk homogeen het nog verse kwartet klinkt: vier musici in absolute harmonie met elkaar. Iets wat zeker ook geldt voor hun interpretatie van de standard ‘For All We Know’. Slagwerker Morello wordt gefeatured in het op Afrikaanse leest geschoeide ‘Watusi Drums’. Contrabassist Wright vervult een hoofdrol in ‘The Wright Groove’. Fraai ook is het compacte ‘The Duke’, een hommage aan jazzgigant Ellington. Jammer is dat het geïnspireerde slotnummer ‘Take The ‘A’ Train’ wreed afgebroken wordt, omdat de magneetband op was: een bijna onvergeeflijke slordigheid van de toenmalige opnametechnici. Dit Nederlandse debuut vormt niet alleen een mooie aanvulling binnen de discografieën van Brubeck en Desmond, maar vertegenwoordigt ook een essentieel stukje Nederlandse jazzgeschiedenis.