LP-RECENSIE

Thomas Decock - Erudite
bezetting: Thomas Decock gitaar, effecten; Steven Delannoye saxofoon, basklarinet; Harrison Steingueldoir piano, synths; Federico Pecoraro bas, effecten; Gert-Jan Dreessen drums, percussie
opgenomen: april 2024, GAM Studio, Waimes
uitgebracht: 11 april 2025
label: W.E.R.F. Records
aantal stukken: 8
tijdsduur: 37’38
website: thomasdecock.com - werfrecords.bandcamp.com
door: Georges Tonla Briquet


Met ‘Erudite’ als cd-titel en nummers gebaseerd op teksten van onder meer Dostojevski en Jean-Paul Sartre gekoppeld aan een hoes waarop twee holbewoners de beruchte Einstein-formule E=mc2 schilderen, ga je automatisch denken aan een conceptalbum. Zelf omschrijft gitarist Thomas Decock het als een fusie van jazz en literatuur.

Haat en hebzucht
De inspiratiebronnen zijn niet de minste. Decock verdiepte zich in het werk van Dostojevski (‘Misdaad en Straf’), Hermann Hesse (‘Siddharta’), Gabriel Márquez (‘Honderd Jaar Eenzaamheid’), Gustave Flaubert (‘Madame Bovary’), Jean-Paul Sartre (‘Nausea’) en Oscar Wilde (het kortverhaal ‘The Young King’). Klassiekers uit de wereldliteratuur waarin de menselijke psyche gedissecteerd wordt. Haat en hebzucht zijn daarbij wederkerende thema’s. Voorwaar geen vrolijk leesvoer, wel tijdloos. Hiertussen duikt nog een versie op van Joni Mitchell’s ‘Cherokee Louise’.

Muzikaal realiseerde Decock alles in gezelschap van zijn band: Steven Delannoye (saxofoon, basklarinet), Harrison Steingueldoir (piano, synths), Federico Pecoraro (bas) en Gert-Jan Dreessen (drums, percussie). Stuk voor stuk muzikanten die her en der actief zijn in spraakmakende groepen van de huidige Belgische jazzscene en improvisatie graag hanteren als voornaamste handleiding.

Jaren zeventig
Deze mission impossible, vooral gezien de omvang van de geciteerde literaire werken, brengen ze wonderlijk tot een goed einde en dit zonder zang of parlandostukken. Openingstrack ‘Rodya’ zet meteen de toon. Gitaar, toetsen en effecten leunen onweerlegbaar aan bij de jazzfusion van de jaren zeventig toen iemand als Philip Catherine sterke albums in het genre uitbracht. Het was ook de tijd toen Herbie Hancock en Jan Akkerman flirtten met gelijkaardige structuren. Decock en C° weren opdringerige solo’s en houden het compacter. In ‘Cherokee Louise’ sturen ze bovendien alles naar een meer melodieuze richting, zij het weliswaar gelardeerd met hedendaagse effecten en tempowissels waardoor een enigmatische ondertoon ontstaat. Het spacy ‘Vasudeva’ onthult een ander aspect van het kwintet. 

Zoeker en durver
Kant B wordt op identieke energieke wijze ingezet met een bepalende rol voor drummer Dreessen. Ook ‘Some Place In India’ is gebaseerd op een gelijkaardige dynamiek. In scherp contrast zijn er nog de ballad ‘Emma’ waarin Delannoye smachtend meandert en het traag voortschrijdende ‘Roquentin’ met synth-effecten. Decock sluit de boeken met een korte pianosolo. 

Thomas Decock is duidelijk een zoeker en durver. Van akoestische jazz (zijn debuut) via hiphop verwante avonturen (Shoreline Collective) en americana (een duo-plaat met collega gitarist Artan Buleshkaj) belandde hij met ‘Erudite’ in de literaire wereld. Benieuwd wat hij nog allemaal in petto heeft.


Concerten:
09/06 Ham Sessions, Gent
30/08 Festival Jazz Damme, Damme
03/10 Kaap, Oostende

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.

Rodya (live).