CD-RECENSIE 

Rein de Graaff – Sippin’ at Bells
bezetting: Rein de Graaff piano, Koos Serierse contrabas, Marius Beets contrabas en Eric Ineke drums. Met Benny Bailey, Pete Christlieb, Ronnie Cuber, Eddie Daniels, Sjoerd Dijkhuizen, Herb Geller, Johnny Griffin, Scott Hamilton, John Marshall, Dave Pike, Ferdinand Povel en Lew Tabackin
opgenomen: op diverse locaties tussen 1990 en 2013
uitgebracht: februari 2025
label: Timeless
aantal stukken: 7
tijdsduur: 65’39
website: timelessjazz.com
door: Cyriel Pluimakers


Een aantal jaren geleden kondigde pianist Rein de Graaff aan dat hij een punt ging zetten achter zijn carrière als jazzpianist. Maar de werkelijkheid is weer eens weerbarstig: onze bebop messenger number one kan het optreden niet laten en elke seizoen wordt nog steeds gevuld met concerten op podia die deze muziekstijl graag programmeren. Tenslotte vormt deze muziekstijl een cruciaal element binnen de naoorlogse jazz.

Miles Davis
Meer dan interessant zijn de uitgaves die De Graaff op het Timeless label het licht laat zien met materiaal, dat voor een deel nooit eerder is uitgegeven. Onze bebop maestro heeft vele tapes, cassettes en CDR’s met mooi materiaal op de plank liggen, afkomstig uit opnames uit clubs en van radio en televisie. Eerder verschenen er een drietal compilaties en nu ligt er een vers nieuwsgierig makend album op de mat. De spits wordt afgebeten door een sextet dat zijn focus legt op de muziek van Miles Davis. De titeltrack ‘Sippin’ at Bells’ laat de gouden tijd van een sextet herleven dat geschiedenis geschreven heeft. Trompettist John Marshall vertolkt de rol van Davis en Ferdinand Povel en Sjoerd Dijkhuizen vervullen die van de grote tenorsaxofonisten John Coltrane en Hank Mobley in. Er wordt met urgentie gespeeld en je waant je even in New York eind jaren vijftig.

Visie
Voor een heel andere stemming zorgt de lyrische klarinettist Eddie Daniels, die met het Rein De Graaff Trio een adembenemende versie neerzet van het klassieke ‘The Man I Love’. Een hoogtepunt vormt de interpretatie van het aloude ‘Flamingo’ door grootmeester Scott Hamilton: zwoele muziek voor een warme zondagmiddag aan de Amerikaanse West Coast. Meer dan spannend is de ontmoeting tussen fluitist Lew Tabackin en tenorsaxofonist Peter Christlieb, die nieuwe glans geeft aan ‘Caravan’, ooit geschreven door Duke Ellington en Juan Tizol. Met name de dwarsfluit van Tabackin geeft een geheel nieuwe dimensie aan deze onsterfelijke melodie. Ronduit verrassend is de uitvoering van Hoagy Carmichael’s ‘The Nearness of You’ door tenorsaxofonist, die hier over meer visie en persoonlijkheid blijkt te beschikken dan we van hem gewend zijn. 

Boodschapper
Miles Davis wordt nogmaals herdacht in het overbekende ‘Walkin’. De opname is afkomstig uit de ‘Stoomcursus Bebop’ die De Graaff jarenlang op een aantal concertpodia verzorgde. Een succesvol initiatief dat een vast en enthousiast publiek kende. Baritonsaxofonist Ronnie Cuber, die ook tekent voor het arrangement, speelt de sterren van de hemel en vibrafonist Dave Pike laat zijn instrument flonkeren in een bijzonder geïnspireerde solo. Tenorsaxofonist Johnny Griffin sluit het album af met een vingervlugge versie van ‘Wee’, waarin hij zijn reputatie van de snelste tenorsaxofonist ter wereld waarmaakt. Een onmisbaar album dat een doorkijk geeft in het oeuvre van Nederlands belangrijkste levende boodschapper van de bebop!

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.