CD-RECENSIE

Gaëtan Casteels Ozaín 5tet feat. Laurent Blondiau – Playground
bezetting: Bruno Grollet tenorsaxofoon; Nathan Surquin trombone; Gaëtan Casteels contrabas; Pierre Hurty drums; Laurent Blondiau trompet
opgenomen: juni 2024, Jet Studio, Brussel
uitgebracht: 19 februari 2025
label: Mogno
aantal stukken: 8
tijdsduur: 41’47
website: gaetancasteels.com - mognomusic.com 
door: Georges Tonla Briquet


Vier jaar na het debuut ‘The Missing One(s)’ verschijnt nu het vervolg onder de titel ‘Playground’. Groepsleider en bassist Gaëtan Casteels behield hetzelfde kwartet maar nodigde trompettist Laurent Blondiau uit als extra muzikant, een doordachte en verrijkende zet.

IJzersterk
‘Featuring Laurent Blondiau’ wordt terecht expliciet vermeld op de hoes. De trompettist en oprichter van Mâäk verdween weliswaar een tijdje uit de actualiteit. Hij bleef echter achter de schermen componeren en zijn speelstijl bijkomend verfijnen. Blondiau’s bijdrage aan ‘Playground’ is ontegensprekelijk medebepalend voor het eindresultaat. Samen met tenorsaxofonist Bruno Grollet en trombonist Nathan Surquin vormt hij hier een ijzersterke blazerssectie. De heren wisselen onderling continu ideeën uit maar het is voornamelijk door hun hecht samenspel dat ze als een rots in de branding staan van dit intens en dynamisch repertoire. Bassist Casteels en drummer Pierre Hurty stellen zich daarbij op als de gewenste ritmetandem die alles perfect weet te omkaderen. 

Helse rit
De titeltrack is het gedroomde instapmoment. De vijf illustreren hier op zijn best wat ze in de aanbieding hebben. Het is een helse rit met een explosie van noten, aangepaste solo’s en Casteels die een overtuigend staaltje walking bass weggeeft. Helemaal in juxtapositie is het daaropvolgende ‘Last Minute’, een rustgevende ballad. ‘Optimistic’ begint dan weer met typisch experimentele spielereien van Blondiau voortgedreven door een onderliggend bourdongeluid. Omzichtig kleuren de anderen verder bij in kubistische stijl waardoor een staccato funkbeweging ontstaat. Het achterliggend live potentieel is overduidelijk.

Vermeldenswaardig is het film noir-getinte ‘We See The Moon Between The Threes’ waarbij de personages zich schimmig bewegen in een soort halfduister. In afsluiter ‘Seriously’ komt iedereen nog eens apart aan bod met als hoogtepunt een opvallende trombonesolo van Surquin.

Gaëtan Casteels Ozain en zijn kwintet flirten zo met diverse stijlen en tijdperken waardoor ze de spanningsboog continu behouden. Na de succesvolle tournee begin dit jaar, hopelijk te gast op de komende (zomer)festivals.

Beluisteren via Spotify, inloggen noodzakelijk.