Peter Tiehuis T-5 toont verbluffend muzikaal vakmanschap
CONCERTRECENSIE. Peter Tiehuis T-5, Jazz Platform, Hengelo, 4 mei 2025
beeld: Gerard Oltmans
door: Jeroen Jansen
De afgelopen jaren is er steeds meer aandacht gekomen voor musici die onbekend en onbemind de drijvende kracht zijn achter populaire muziek: de sessiemusici. Er kwamen films uit over achtergrondzangers maar ook over de legendarische ‘Wrecking Crew’, een los collectief van sessiemusici die in de jaren zestig en zeventig op werkelijk alle grote hits meespeelden. Niemand kende ze bij naam, mensen als drummer Bernard Purdie of bassiste Carol Kaye stonden niet op de achterkant van de platenhoes: de ster moest immers stralen, niet zij.
Gitarist Peter Tiehuis met zijn T-5 op het podium van Jazz Platform in Hengelo.
The Wrecking Crew
De bandleden van Peter Tiehuis T-5 zou je met een beetje fantasie de Nederlandse tegenhanger van ‘The Wrecking Crew’ kunnen noemen. Met uitzondering misschien van drummer Jasper van Hulten zijn alle bandleden op de meest uiteenlopende opnames te horen, in verschillende situaties. Van Prince tot Toots Thielemans, Nick & Simon tot Herbie Hancock, Rob de Nijs of Ilse DeLange, Loïs Lane en Santana: ze duiken overal op. Vaak ook zonder dat wij ze leren kennen: ze worden ingehuurd vanwege hun enorme muzikaliteit en de flexibiliteit om in kort tijdsbestek, helaas, vaak rimpelloos op te gaan in een groter geheel.
Ondergewaardeerd
Het is daarom te prijzen dat Jazz Platform Hengelo de Almelose meestergitarist Peter Tiehuis afgelopen zondag in de schijnwerpers zette. Iedereen die een beetje bekend is in het gitaarvak kent- en spreekt met bewondering over hem. Maar bij het grote publiek, inclusief de jazzkringen, blijft hij schandalig ondergewaardeerd.
Tiehuis beschikt niet alleen over een fenomenale techniek maar weet ook als geen ander zijn rol in te nemen in welke muzikale situatie dan ook. Met zichtbaar ongemak stapte hij naar voren als bandleider maar hij overrompelde het Twentse publiek met een smaakvolle set, grotendeels gevuld met eigen composities en die van toetsenist Karel Boehlee. Avontuurlijke muziek op het snijvlak van jazz en fusion, opgediend met een flinke scheut John Scofield. 
Toetsenist Karel Boehlee, slagwerker Jasper van Hulten en T-5.
Scofield
Scofield is ongetwijfeld een bron van inspiratie, waar Tiehuis mee samenspeelde in het Metropole Orkest. Met Scofield-composities als ‘Let The Cat Out’ en ‘Simply Put’ eert hij zijn collega, maar ook in eigen stukken echoot die invloed na, zoals in ‘Lose Myself’. Tiehuis is vooral op zijn best als hij sterke muzikale persoonlijkheden naast zich heeft, en dat is bij T-5 uitstekend geregeld.
Karel Boehlee haalt verbluffende harmonische staaltjes uit op het ‘Blues Under’ van Larry Carlton en bassist Theo de Jong, die bijna jubelend op het podium staat, is funky maar ook lyrisch, wat hij onder meer laat horen in zijn solo op ‘Valentine’. Percussionist Martin Verdonk is zo op het oog de rust zelve en krijgt ruimte op ‘Partido Nuevo’. Drummer Jasper van Hulten speelt bij Eric Vloeimans, Wolfert Brederode en in het orkest van de Koninklijke Luchtmacht. Ook aan hem is te merken dat bandlid zijn van T-5 ‘een dagje uit’ is, wat hij bijvoorbeeld energiek laat horen op ‘Three Planets’.
Grijnzend
Peter Tiehuis kijkt het ondertussen allemaal grijnzend aan, strooit met indrukwekkende solo’s en maakt hier en daar een grapje. Hij refereert naar muziek van zijn album ‘Heart in Mind’ maar die heeft hij niet bij zich. Zonde, want het dolenthousiaste publiek in Hengelo at uit zijn hand. PR-moment gemist. Tiehuis zal er niet mee zitten maar de jazzwereld mag écht wel wat meer aandacht besteden aan T-5 en zijn kompanen: het is muzikaal vakmanschap dat waardering verdient.
